S  ü  z  ü  ş

 

   Mevsim: akşam

Etraf karanlık

Bir trendeyim

Gürültülü, paytak ve doludizgin

 

Gecenin örtüsü kaldırıldı benden

Ve gizlenmiş bir köşeden

Aydınlığın sızışını gördüm

Kum taneleri gibi, sessiz ve sakin.

Ayışığı yetmedi bana

Ve gecenin örtüsü kalktı gözlerimden ve

Gönlümden

Ben de kopkoyu  bir ışığın

Kaçışını izledim kayaların ince çatlaklarından

Delicesine, hırslı ve azgın

 

Gece karanlıktı, gece sessizdi

Ama ayışığı bekledi ve sonra

Penceremden geçip kalbime durdu,

Serçe parmağı ile dokundu ruhuma

Yavaşça, ateşli ama dingin

Ben de gördüm ve bildim onun bu muştusunu

Sonra bana güç veren ışığımı süzdüm

Ürkerek, istekli, fakat solgun

 

Pervane gönlünü düşürdü

Sonra kendisi de düştü ateşe, yandı

Şems söndü, ışık söndü.

Kapadı gözlerini ve kayboldu

El sallayarak, hüzünlü ve durgun.

Ay dede göz kırptı ve topladı yıldızları,

Doldurdu heybesine ve yol aldı,

Uzaklara. İsteksizce ve kırgın

 

Mevsim: sabah

Her taraf ışık

Ancak

Gözlerim hala

Karanlık, dargın ve yorgun

 

                    Abdülkerim İslam